Blogowa parapetówka

Długo kazałam Ci czekać na to wielkie wydarzenie, nie powiem przez pierwsze dni miałam lenia względem nowego postu. Nasz nowy dom zalały kartony, całe mnóstwo kartonów, które chcąc czy nie trzeba było wypakować. No i sama przeprowadzka sprawiła, że prawie wyzionęłam ducha. Nie myśl sobie, że to był koszmarny dzień, co to, to nie. Po raz kolejny okazało się, że w rodzinie i przyjaciołach siła <3 jednak stres zjadł mnie na tyle, że mało pamiętam z tego dnia. Pominę fakt, że przyjęcie jakie przygotowali nasi nowi sąsiedzi również w dużej mierze przyczyniło się do tej "amnezji", ale ciii...tę kwestię przemilczę ;)
Wiele razy planowałam owy wpis, wyobrażałam sobie, że zaleję Cię zdjęciami z naszego domu. Ależ ja nie poważnie wówczas myślałam. Wydawało mi się, że wszystkie pomieszczenia będę mieć gotowe prawie na tip top, z pięknym, pachnącym bukietem kwiatów na stole, z ciastkami w szklanej bombonierce i pięknymi pokojami dzieci. Wiem, że wnętrz nie urządza się od razu na "gotowo", całkowicie rozumiem, że najpierw trzeba pomieszkać w domu nim zaleje się go wszelkiej maści drobiazgami. Ale mimo to myślałam, że będę mieć nieco więcej..głupie czyż nie?
Nie będę kryć, że mieliśmy sporo przebojów w związku z nowym domem, nie koniecznie tych dobrych niestety. Była chwila kompletnej grozy, która psychicznie położyła mnie na łopatki. Nie chcę się teraz nad nimi rozwodzić, powiem Ci, że jedne problemy udało się rozwiązać i naprawić, na inne przyszło mi jeszcze czekać, życie, czyż nie ? Pewnie opowiem Ci o wielu komplikacjach i problemach przy osobnych wpisach, poświęconych poszczególnym pomieszczeniom. 
Mam dziś dla Ciebie kilka migawek z naszego azylu, naszego miejsca na ziemi, a dokładniej z moich dwóch królestw. Aktualnie trwają u nas prace nad schodami, przyjechała ekipa i już drugi dzień działają. Dlatego oprowadzę Cię po piętrze domu, nie chcesz nawet widzieć jaki bałagan mam z tego tytułu na dole :( ślady butów, resztki ściętej pianki. Zarówno ja jak i mężowski nie dostaliśmy urlopu na czas prac, tak więc Panowie pozostawieni są sami sobie. A gdy ja wrócę z pracy i ogarnę ten rozgardiasz nie ma już dobrego światła do zdjęć. Ale jak to stwierdziła dziś moja mama, którą zaprosiłam na niedzielną kawę "jeszcze dziś nie umieram, porób sobie co masz zrobić i wówczas przyjadę". Tak więc jak zrobię porządek, kupię karnisze i uszyję rolety do kuchni to  zaproszę Cię na kawę i ciacho, zgoda? 

Jak widzisz tak prezentuje się moja sypialnia, te czarne meble nijak się mają do stylu jaki ostatnio pokochałam. Ludwiczek też jest w bardzo, bardzo opłakanym stanie. Ale na lipcowy urlop planuję zakasać rękawy i zmienić te meble nie do poznania i na pewno kupię brakujące żarówki do kinkietów przy lustrze w sypialni :)