Marzenie mam

Żeby tylko jedno, czasem mam wrażenie, że moje życie utkane jest z samych marzeń. Taka ze mnie  marzycielka, jakby tak skrupulatnie przejrzeć tego bloga pewnie w każdym wpisie, bądź co drugim pada słowo marzę, marzy mi się. Opowiadałam już ziszczonych wnętrzarskich się marzeniach, była nią kuchnia otwarta na jadalnię i salon, moja wyśniona łazienka na piętrze, sam zakup domu był moim ogromnym marzeniem. Możesz sobie pomyśleć, że marzę wyłącznie o meblach i rzeczach, wcale, a wcale nie zdziwiłoby mnie to. Patrząc jednak na tematykę bloga nie będę zawracać nikomu głowy o marzeniach odnośnie wora pieniędzy, zdrowia i szczęścia moich najbliższych czy upragnionej, nieosiągalnej sylwetce. 

Tak naprawdę uwielbiam marzyć, uszczęśliwia mnie to w jakimś stopniu. Lubię mieć cel i lubię to dążenie do jego spełnienia. Takim marzeniem jest niejednokrotnie wspominany przeze mnie salon i ogród jak z bajki. Salon mam zaplanowany, wiem co chcę kupić i odkładam zaskórniaki, w ogrodzie nieśmiale sadzę pierwsze sadzonki, mam kilka zdjęć na telefonie, którymi się inspiruję. Nie byłabym jednak sobą gdybym nie snuła kolejnych planów. A o czym konkretnie mowa w dzisiejszym wpisie? 

O gabinecie na parterze, przed którym nie lada zadanie ponieważ ma pełnić funkcję mojej upragnionej pracowni krawieckiej i kącika gościnnego, gdyby ktoś planował u nas przenocować. Na pierwszym rzucie możesz ujrzeć jak wygląda ten pokój w oczach projektanta, natomiast na drugim staram się już jakoś ułożyć to wszystko w jakąś sensowną całość. 

Moja pasja i moje "kąciki" krawieckie ewoluowały z biegiem lat. Zaczęło się niepozornie od potrzeby przerobienia paru rzeczy, uszycia świątecznych dekoracji. Wówczas szyłam na pożyczonej maszynie od teściowej i zagarnęłam jakiś roboczy stolik od taty (swoją drogą, zupełnie nie pamiętam abym tak szyła, ale pewne forum o szyciu pamięta wszystko). Następnie było już tylko lepiej, dorobiłam się pięknego kącika krawieckiego w poprzednim domu. Nie będę jednak kryć, że mało mi jednak było. Na wszystkie swoje materiały zakupiłam duże kartony w IKEA, które z kolei trzymałam schowane w garderobie. Dodatkowo mój kącik był wiecznie na widoku, nie było mowy o tym aby zagościł tam artystyczny nieład, abym zostawiła niedokończoną rzecz.

W mojej nowej pracowni musi znaleźć się miejsce na naszą obecną rogówkę, na którą choć nie mogę już patrzeć to jest jednak wygodnym posłaniem. Wolny pokój i wygoda rogówki pozwoliły mi na stworzenie iście niecnego planu przekonania małżonka do zaaranżowania nowego salonu i zakupu nowych mebli. Przecież nikomu nie śpi się wygodnie gdy domownicy kursują do lodówki w środku nocy. Wytłumaczyłam chłopinie na spokojnie, że każdy czuje się lepiej gdy może za sobą zamknąć drzwi i wiesz co? Przyznał mi rację.

Kiedyś planowałam aby moje pomieszczenie było bogactwem kolorów, aby królowały w nim pastele, pięknie poukładane tkaniny w bajecznych kolorach, aby wyeksponowane były wszystkie moje skarby. Jasne, że nadal takie domowe pracownie kradną moje serce, jednak patrząc rozsądnym okiem, że ten pokój od czasu do czasu ma zapewnić naszym gościom odpoczynek to suma sumarum postanowiłam nieco przystopować. Kobieta może jeszcze by się odnalazła w takim wnętrzu ale mężczyzna niekoniecznie.  Postanowiłam zatem poszukać inspiracji w sieci jak stworzyć piękną domową pracownię, z ciekawymi dodatkami aby nie była jednak przesadnie kolorowa.

Prawdopodobnie zdecyduję się na białe ściany, natomiast kolor pragnę przemycić w dodatkach. Widziałabym ciekawy, kolorowy żyrandol, nie pogardziłabym również kolorowym blatem pod maszynę. Stare meble, które mam z odzysku planuję przemalować na biało ozdabiając je jedynie ciekawymi uchwytami. W oknie widziałabym długie, zwiewne zasłony, a na ścianie ozdobę nawiązującą do mojej pasji. Może piękne tkaniny wyeksponowane w dużych, białych ramkach?

źródło zdjęć pinterest